به چشمان خسته ام بنگر که بی تو سرد و خاموشند

به لبهای ترکیده که بی تو باده ی غم نوشند

به این پریده رنگ رخ به این آماج درد و غم

که غم هایش فزون است و ندارد دلبر و همدم

به چشمان به خون نشسته

این چشمان جز با تو عهد نبسته

مرا نیک بنگر که بی تو چنینم خسته و زار

تو گل بودی و غرق عطر و من خار

نمیدانم کدامین دست تو را از برم چید

مگر آن دست بی احساس غم دردم را ندید؟

اگر خارم و می بارم به نامیدی نیازارم

تو باشی منم هستم نباشی باز می بارم

                                                                                                 علی رنجبر

تو که کوه یخی نداری احساس            بهم تعنه زدی هر چی دلت خواست

میگفتی عشق یعنی چی دروغه       تو این دنیا خورشید خوبی رو به غروبه

اگر خورشید  نباشه تو دنیات                     اگر سردی بباره از سر و پات

من از حرفای تو خسته نمیشم                          اگه بد هم بگی بازم نمیرم

می سوزم تا بشم خورشید دنیات                 تا عشقه من بگیره کل دنیات

تو هم یخت یه روزی آب میشه                اگر رود نباشی دلت مرداب میشه